Een goed boek lezen op een berg in Periyiáli op Lefkada.

• 25 november 2017 •

«En nu gaan we op onze berg een goed boek lezen»

De villa ligt op een magistrale plek. Op een paradijselijk groen eiland, zo’n 100 meter boven de zeespiegel, met een geweldig uitzicht op de baai en het bergachtige vasteland van Centraal-Griekenland. Het huis ligt in Periyiáli, een rustig dorpje met een bakker en een paar kleine winkeltjes. Op een steenworp afstand vind je Nidrí, een echte badplaats waar talloze tavernes te vinden zijn, lokale festivals worden gehouden en je een bootje kunt huren om naar de kleine eilanden en baaitjes in de buurt te varen. En het vliegveld van Préveza is makkelijk bereikbaar, zo’n 30 kilometer rijden van het dorp.

Dit klinkt als een plek waar je naar jarenlang zorgvuldig zoeken terecht komt en waarvan je vervolgens denkt: hier klopt werkelijk álles.
Maar zo liep het helemaal niet. De Vlaamse Erik en Christine kenden het dorpje Periyiáli niet, hadden het eiland Lefkáda niet eerder bezocht, en sterker nog: ze waren zelfs nog nooit in Griekenland geweest.
Wel waren ze een paar jaar geleden op zoek naar een huis in het buitenland, en ja, een dergelijk prachtig plaatje hadden ze wel degelijk voor ogen. Maar eigenlijk zochten ze in Zuid-Frankrijk. Daar kwamen ze al jaren tijdens hun vakanties. Het klimaat was er buitengewoon aangenaam, het landschap prachtig en het eten en de wijnen bijzonder goed. Ook was het niet zo ver rijden van hun eigen woonplaats ten zuidwesten van Antwerpen. Met name de regio Luberon met zijn golvende groene heuvels, weelderige olijf- en wijngaarden, beboste berghellingen en mediterrane sfeer was favoriet. Deze regio hoort echter ook tot de duurste gebieden op de Franse woningmarkt, waar zelfs rijke Amerikanen en Russen hun slag slaan, dus er moest een ander plan worden bedacht. In Spanje en Portugal bleek je voor een bescheidener bedrag een tweede huis te kunnen kopen, dus de zoektocht werd verlegd. Op de Second Home-beurs in Antwerpen legde het echtpaar contact met een makelaar die bemiddelde in huizen in Portugal en besloten werd een afspraak te maken. Al snel werd een bezichtiging voor een specifiek Portugees vakantiehuis ingepland.

Die avond keken Erik en Christine samen nog eens op de website van de Second Home beurs, en her en der klikten ze op een link van de verschillende standhouders. “Plotseling werd onze blik naar één bepaald huis getrokken. Dat was precies wat we zochten! Een vrijstaande villa op een heuvel met uitzicht op zee!” vertelt Erik. Maar, zo vervolgt hij, de foto stond op een website van een makelaar uit Utrecht, gespecialiseerd in huizen in Griekenland. En Griekenland? Daar waren ze nog nooit geweest. Hun reislustigheid had hun al die jaren elders heen gevoerd, en toevallig nooit naar Griekenland.

Toch hadden de foto’s blijkbaar iets teweeg gebracht. De villa liet hen niet meer los. Ze zochten contact met de makelaar en niet lang daarna kwam Giorgos op bezoek om iets meer te vertellen over het huis en nog meer mooie foto’s te laten zien. Besloten werd – ook op zijn advies – de bezichtiging van het huis in Portugal eerst doorgang te laten vinden. En dat gebeurde dan ook. Maar daar aangekomen bleek het huis (spiksplinternieuw, op een kavel met nog enkele huizen) hen niet in vuur en vlam te zetten. Onverrichter zaken keerden ze terug naar België. Niet lang daarna werd opnieuw contact gezocht met makelaarskantoor Elxis en een afspraak ingepland om Lefkáda te bezoeken. Dat was nog een hele onderneming. Het was hartje winter en vliegen op Prevéza lukt buiten het toeristenseizoen niet. Er werden dan ook twee tickets naar het veel noordelijker gelegen Thessaloníki geboekt en daar werden ze opgehaald door Giorgos.

Voor het eerst samen op Griekse bodem. “Om eerlijk te zijn zagen we van tevoren enigszins op tegen de lange autorit, dwars door Griekenland”, aldus Christine, “maar er gebeurde iets opmerkelijks”. Giorgos vertelde hen onderweg een en ander over Griekenland. Over het land, over de geschiedenis en de cultuur, maar ook over de Grieken zelf, hoe ze leven en denken. “Het was vast niet zo bedoeld en bedacht, maar het werkte in feite als een soort spoedcursus Griekenland”, zegt Erik. “Toen we een paar uur later op Lefkáda arriveerden, hadden we het gevoel dat we het land en de mensen al een beetje kenden.”

Aangekomen in Lefkáda werden ze vrijwel meteen ook getroffen door de schoonheid van het eiland. Lefkáda (of Lefkás) ligt in het noordwesten van Griekenland. Het hoort bij de Ionische eilanden, de groep waar ook Corfú, Zákynthos en Kefaloniá bij horen. Ooit was het gewoon een stuk van het vasteland, maar sinds de aanleg van het kanaal – al in de antieke tijd – is het een eiland. Het eiland staat bekend om zijn groene heuvels, mooie stranden en hoge witte rotsen. Niet voor niets heeft Aristotélis Onássis hier, in de baai voor Lefkéada, ooit het eiland Skorpiós aangeschaft.

Ook de villa – aan de oostkant van het eiland – viel in de smaak. Hij bleek nog mooier dan de foto’s die Erik en Christine eerder hadden bewonderd.
In feite was het daarna snel geregeld. In maart 2014 werd het koopcontract getekend, in april kregen Erik en Christine de sleutel en waren ze daadwerkelijk de eigenaren van Villa Anatoli, zoals het mooie huis heet. Tijdens hun bezoeken in dat eerste jaar werd er volop verbouwd en geklust. Maar toen alles naar hun eigen wens was aangepast en ingericht, en het grote genieten kon beginnen, sloeg het noodlot toe: begin 2015 bleek Christine ernstig ziek. Na een zware periode van behandeling en herstel, kunnen ze nu – sinds begin 2017 – gelukkig hun blik weer op de toekomst richten. En wordt er volop genoten van het hebben van een tweede huis. Zo’n 3-4 keer per jaar vliegen ze naar Griekenland en genieten ze intens van hun ‘huis op de berg’, zoals Erik het telkens noemt.

Wat hun bij ieder verblijf weer opvalt is de gastvrijheid en grote vrijgevigheid van de Grieken, zelfs nu, in deze moeilijke jaren van de crisis. Erik vertelt: “ik moest laatst de rekening betalen van de postbus die we in het dorp huren, omdat we geen eigen brievenbus hebben. Ik was veel te laat met betalen en geneerde me enigszins. Maar de dame achter het loket gaf mij na mijn betaling een grote zak met verse abrikozen! Terwijl ik degene was die in feite fout zat, niet zij!”

Ook zijn ze nu volop bezig in het land van de Grieken te aarden. Ze luisteren naar Griekse muziek en spreken inmiddels een beetje Grieks. “De vrouw van de bakker spreekt geen woord Engels, en van haar leer ik bij ieder bezoek een paar woorden Grieks” vertelt Christine. “Na ieder bezoek aan haar, is mijn woordenschat weer iets groter geworden”. Ook hebben ze de keuken goed leren kennen. Favoriet is de mossels saganáki en lam kleftikó. En een van de meest opmerkelijke dingen van hun ‘inburgering’, zo laat Christine weten: “ik dronk in de Provence nooit pastis, dat vond ik echt niet lekker. Nu ben ik verzot op ouzo!”.
En nu kan het grote genieten voor Erik en Christine dan ook echt beginnen, “met gewoon op onze berg een goed boek lezen”, aldus Erik.

Voor meer info over het kopen van een huis in Griekenland:
Website: www.elxis.nl 

Dit artikel verscheen in Griekenland Magazine, herfst 2017.