De portara van Naxos, de poort naar nergens

De temperatuur in de Cycladen is half september nog erg hoog. Vanochtend om acht uur, tijdens het uitgebreide ontbijt in hotel Naxos Resort, bleek de temperatuur al 28 graden. En nu, anderhalf uur later, als ik op de kade sta om op de veerboot te wachten die mij naar Páros brengt, heb ik zelfs last van de hitte (later blijkt dit een voorbode van een enorme najaarsstorm). De Griekse zanger Yannis Parios zingt in het lied ‘Στην Πάρο και στη Νάξο’ (op … lees verder

De kouros van Naxos, een man die graag van steen zou zijn genezen

We staan met z’n allen om hem heen. Hij ligt aan onze voeten. Meer dan zes meter meet hij. Zijn rustplaats grenst aan een ruw gemetseld muurtje, een afscheidingsmuurtje van een weiland. De olijfboom die hem schaduw biedt, is waarschijnlijk eeuwenoud. Hij is een kouros, zevenhonderd jaar voor Christus door een beeldhouwer gemaakt. Kouroi (meervoud van kouros) zijn beelden van jonge naakte mannen, meestal gemaakt om graven of tempels te sieren. Op het eiland Naxos zijn in de afgelopen eeuwen meerdere kouroi gevonden. Deze, die hier … lees verder

Tragaia, de Arcadische hoogvlakte van Naxos

Het eiland Naxos is groot, maar liefst 429 km². Daarmee is dit eiland ook meteen het grootste van alle 220 eilanden die tot de Cycladen behoren. De meeste toeristen gaan naar Chora, de hoofdstad, waar ook ik deze dagen logeer. Maar vandaag bezoek ik Tragaia, de hoogvlakte van Naxos. Een compleet ander gebied, alhoewel het maar enkele kilometers verwijderd ligt van het drukke Chora. Eind 19e eeuw maakte de Britse archeoloog James Theodore Bent dezelfde tocht. Ook hij bezocht vanuit … lees verder

Naxos, een late aankomst

Laat in de avond kom ik aan op het eiland Naxos. Ik verwachtte witte kubistische huisjes en een blauwe zee, maar het is bijna middernacht. ’s Middags had ik in Piraeus een kaartje gekocht voor de Blue Star Ferries, een enorme veerboot die eerder oogde als een flatgebouw dan als een schip. Het was heet in de haven – alhoewel het inmiddels half september was – dus ik verschanste me tijdens het wachten op de enige schaduwrijke plek op de kade. … lees verder