Afgelopen week ben ik gaan eten in Ridderkerk, bij restaurant Zefyros. Ridderkerk is misschien niet de meest voor de hand liggende plek om een hapje te gaan eten, maar iemand had mij verteld dat dit Grieks restaurant perfect past in mijn concept van ‘het Andere Griekenland’.
Bij binnenkomst bleek het interieur van het restaurant al compleet anders dan alle – meer traditionele – Griekse restaurants die ik de afgelopen jaren in Nederland heb bezocht. Hier geen eikenhouten nisjes, geen wit met blauwe tafelkleedjes, geen plastic druiven en gipsen nep-pilaren. Niet de bekende foto’s van Mykonos en Santorini aan de muur. Niet die inmiddels grijsgedraaide sirtaki.
De inrichting is licht, strak, modern, oogt als een hippe lounge-tent met veel rood en zwart. Aan de muren hangen enorme zwart-wit portretfoto’s van Griekse beroemdheden, waarbij Maria Callas met haar grote, koolzwarte ogen het meest opvalt.
Ik vraag naar de betekenis van de naam van het restaurant. Zefyros is een figuur uit de Griekse mythologie. Hij is de personificatie van één van de vier winden, de westenwind. Volgens de verhalen woonde Zefyros in een grot in Thracië. Ook de broers Domvridis, de eigenaren van Zefyros, zijn afkomstig uit Thracië, of is dat toeval?
De menukaart ziet er interessant uit. Ik zie weliswaar de bekende midia, kalamaria en mousaka, maar ook gerechten die velen niet meteen met Griekenland associëren: ossenhaas, carpaccio en kreeftensoep. Ik vraag Nikos Domvridis of hij een menu wil samenstellen. Dat blijkt een verzoek waar ik geen spijt van krijg.
Ik krijg een aspergesoep geserveerd, gevolgd door een stukje zonnevis met citroenschil en Parmezaanse kaas. Daarna wordt een pompoengerechtje opgediend, dat kolokithi wordt genoemd, en vervolgens brengt Nikos een lamsrollade met gefrituurde asperges. De asperges zijn niet bedoeld als Hollandse touch, zo vertelt Nikos, maar worden ook in de Griekse keuken gebruikt, en groeien zelfs in het wild. Bij al deze gerechten drink ik geweldige wijn. Onder meer een prachtrosé van Kir Yianni, een wijngoed uit westelijk Macedonië en de prijswinnende Malagouzio van het befaamde wijnhuis Gerouvassiliou.
De ossenhaas met een saus van granaatappel en balsamico die vervolgens wordt opgediend is heerlijk, maar wordt weer overtroffen door iets heel bijzonders: octopus stifado. Tot slot nog skalitsounia, een goddelijk Kreteens dessert gevuld met schapenkaas, walnoten, vijgen en honing, met daarbij een glas Vinsanto, een zoete dessertwijn van het eiland Santorini.
Ik ben meer dan verrast. Zefyros is een bewijs voor het feit dat het ook anders kan. Grieks eten is meer dan de ‘Kos-schotel’ met een souvlaki, een lamskoteltje en een hoopje gyros. De gebroeders Domvridis en hun chefkok laten zien dat er ook een Griekse haute cuisine bestaat.
20 april 2008