LITERATUUR OVER GRIEKENLAND

Griekenland per fiets verkennen? Ja, dat kan. Edward Enfield deed het en schreef er een boek over. De Britse radio- en televisiepresentator en journalist fietste eerst door de Peloponnessos. Daar bezocht hij beroemde plaatsen als Epidaurus, Olympia en Nafplio. Het tweede deel van zijn boek gaat over een fietstocht die hij een paar jaar later ondernam door de regio’s Epirus en Acarnania. Het reisverslag combineert humor met belezenheid. Dat laatste door in de voetsporen te treden en de boeken te … lees verder

Denk je aan politiek en Griekenland, dan kun je niet om de Papandréou-dynastie heen. Grootvader Geórgios, zoon Andréas en kleinzoon Giórgos, ze waren allemaal minister-president en vervulden verschillende ministersposten. In feite heeft de volledige twintigste eeuw politiek gezien in het teken gestaan van de drie heren. Daarom is het zo vreemd dat er tot voor kort geen enkele Engelstalige biografie over de Papandréou-familie was verschenen. Gelukkig is er sinds 2012 Andreas Papandreou. The Making of a Greek Democrat and Political … lees verder

Hydra was in de Griekse mythologie een gevaarlijk, giftig monster met vele hoofden. Als iemand er een hoofd afhakte, groeiden er meteen twee nieuwe aan. Niet te overwinnen dus. In het boek Greece’s ‘Odious’ Debt. The Looting of the Hellenic Republic by the Euro, the Political Elite and the Investment Community vergelijkt de schrijver de Griekse staat met deze Hydra. “It is a monster, a modern day hydra with seven heads: cronyism, statism, nepotisme, clientelism, corruption, closed shops and waste.” … lees verder

In het najaar van 2002 zag ik in Griekenland avond na avond dezelfde beelden op de verschillende nationale televisiestations. Een man met grijs haar en een zwart t-shirt die met grote donkere ogen onder zwarte wenkbrauwen de camera in keek. Hij was op 5 september naar het politiebureau in het centrum van Athene gestapt en had zichzelf aangegeven. Zijn naam was Dimitris Koufodinas. Koufodinas bleek de vermeende leider van de terroristische aanslagen van de Griekse organisatie 17N. Deze groep had bijna drie decennia … lees verder

In de Griekse stad Arta ligt een brug over de rivier de Arachthos. Het bouwwerk is eind 17e eeuw tot stand gekomen, toen dit gebied onderdeel was van het Ottomaanse rijk. In mijn boek Druiven en Droesem, een reis langs Griekse wijngaarden schrijf ik over mijn bezoek aan deze stad in Epirus en de macabere legende die over deze brug wordt verteld. Tijdens de bouw van de 142 meter lange brug werd het werk dat overdag was gedaan, keer op keer ’s … lees verder

“Het geweten van de mensheid heeft het idyllische einde van de Odyssee nooit kunnen aanvaarden. Met de vierentwintigste zang, de grote hymne van de vredesluiting, kon deze hartstochtelijke vertelling niet voltooid zijn. De lezers hebben in alle tijden aangevoeld dat Ulysses zijn definitieve bestemming niet kan hebben gevonden in de idylle van de thuiskomst. De bedoeling van de dichter – of de dichters – laat zich raden: het epos heeft voor Ulysses nog meer reizen in petto”, zo staat in … lees verder

Afgelopen week las ik de roman ‘De laatste Griek‘ van Aris Fioretos. In eerste instantie lijkt er weinig Grieks aan deze schrijver, behalve zijn naam. Hij is geboren en getogen in Zweden, is een kind van een Griekse vader en een Oostenrijkse moeder, en studeerde onder meer in Parijs en de Verenigde Staten. Hij vertaalde werk van beroemde Duitstalige, Franstalige en Amerikaanse schrijvers in het Zweeds. Hij recenseert voor een Zweedse krant en schrijft zelf ook al zo’n twintig jaar … lees verder

Wat drinkt een Griek? Wijn? Ouzo? Raki? Bier? Die categorieën lijken voor de hand te liggen. Tot in de jaren ’70 was dit ook het geval. Maar sinds de jaren ’80 is het drinkgedrag van Grieken veranderd. Het is sindsdien vooral whisky wat zij drinken. Schotse whisky. Uit onderzoek blijkt dat de whiskyconsumptie tussen 1981 en 1991 met 279% toenam. De consumptie van bier en wijn bleef ongeveer hetzelfde in diezelfde periode, en het drinken van ouzo en raki nam … lees verder