De Britse reisjournaliste Sara Wheeler publiceerde haar boek An island apart. Travels in Evia in 1992. Ik had het boek nooit eerder gelezen, en was ook nooit op Evia. Dat eerste is nu veranderd, en dat tweede gaat vast ook wel snel gebeuren.
Evia is na Kreta het grootste eiland van Griekenland. Vreemd genoeg is het bij het grote publiek onbekend. Waar dat aan ligt, is mij een raadsel. Het ligt niet aan de slechte bereikbaarheid. Het is sinds 1993 met 2 bruggen met het vasteland verbonden, en is vanaf het centrum van Athene in anderhalf uur met bus of trein te bereiken. En cultureel, historisch en landschappelijk gezien is het zeker de moeite waard, dat laat Wheeler ons zien.
Wheeler schreef het boek naar aanleiding van haar reis in de zomermaanden van 1990, een reis die 5 maanden zou duren. Ze kende het eiland al van korte bezoeken; haar vrienden Philip Sherrard en Denise Harvey hadden er een huis. “To begin with it was extraordinarily beautiful. There were few tourists, and no airport”, zo vat ze de charmes van het eiland op de weg erheen samen. Haar voetreis brengt haar in de meest uiteenlopende situaties. Ze logeert in een nonnenklooster (waar men haar probeert te bekeren), wordt in het dorpje Paradisi getrakteerd op geiten-testikels, bezoekt dorpen waar de voertaal Albanees is en verblijft een tijdje tussen archeologen bij een opgraving.
Wheeler heeft klassiek én modern Grieks gestudeerd en een tijdje in Athene gewoond, en daardoor reiken haar belevenissen verder. Halverwege haar reis wordt ze zelfs uitgenodigd koumbara te worden van de baby Stella (als koumbara doop je een kind en ben je voor de rest van je leven verantwoordelijk voor het welzijn van die persoon). Ook wordt ze op talloze – met veel drank gepaard gaande – feesten uitgenodigd, iets dat haar op de allerlaatste dag van haar reis doet schrijven: “As I sat at the tabel wanting only black coffee and aspirin and feeling as though I might have died, a jug of retsina mixed with Coca-Cola and a plate of cold goat was set before me. I made the boat and sat feeling ill.”
Wheeler is na het schrijven van dit boek niet gestopt met reizen en schrijven. Beroemd zijn onder meer haar verslag van een reis door Chili Travels in a Thin Country en Terra Incognita: Travels in Antarctica. Over An Island Apart is ze zelf het minst tevreden, lees ik in een interview. “I feel, as many people feel about their first book, that it should have been consigned to a drawer and discreetly tucked away.” Ik ben het meer eens met het citaat uit de Daily Telegraph op de achterkant van mijn uitgave: “Warm hearted and highly informative… Wheeler demonstrates Fermor-like fascination for, and understanding of, Hellenic rural life.” Alhoewel ik mijn uitgave uit 1993 via internet heb weten te bemachtigen, heb ik inmiddels ontdekt dat het boek in 2007 in herdruk is verschenen onder de titel Evia: Travels on an Undiscovered Island.
7 maart 2008