Afgelopen weekend bezocht ik in Thessaloniki de Oenos. Dit is een internationale wijnbeurs die dit jaar voor de 2e keer werd gehouden.
Zaterdag om 10 uur stond ik voor de poorten van het beursgebouw. Nadat ik van balie 1 naar balie 2 was verwezen, een inschrijfformulier moest invullen maar toch ook weer niet, te horen kreeg dat ik als journalist gratis naar binnen kon maar dan wel bij de verkeerde poort was binnengekomen, in de zogenaamde perskamer bij de juiste poort vervolgens niemand aantrof, werd ik tenslotte door een bewakingsbeambte met één handgebaar naar binnen verwezen (later bij vertrek leverde dat alsnog problemen op omdat ik geen inschrijfbadge bleek te hebben).
Vorig jaar schreef ik een artikel voor het tijdschrift Lychnari over de opkomst van de Griekse kwaliteitswijnen. Het is niet alleen maar zoete, slechte wijn of retsina, die door de Grieken wordt gemaakt. Integendeel, veel Griekse wijnen hebben de afgelopen jaren internationale prijzen in de wacht gesleept. Er is sprake van een echte Griekse wijnrenaissance.
Op de beurs waren de meeste laureaten aanwezig: ik zag Porto Carras, Gerovassiliou, Lazaridis Pavlidis en Alfa. Maar ook de ‘oude garde’ Boutaris, Tsantalis en Malamatinas hadden een stand. De gezamenlijke aanwezige vertegenwoordigers van deze wijnhuizen – ik had het kunnen weten – vormden een wereld van charmante mannen in zwarte en donkerblauwe pakken, die zich zelfverzekerd in hun strak ingerichte stands bewogen. Bij sommige standjes zat een ouder echtpaar enigszins verlegen achter hun tafeltje, misschien nog niet helemaal gewend aan deze manier van zaken doen. Ik proefde wijnen, en sprak met mensen van verschillende grote wijnhuizen: Skouras, Arvanitidis, Porto Carras, Alfa en Kostas Lazaridis.
Ook bezocht ik de enorme stand van retsina-gigant Malamatinas. De retsina wordt nog steeds goed verkocht, werd mij verzekerd, maar ik kreeg vooral een uitgebreide uitleg bij de verschillende soorten bronwater die het bedrijf sinds kort op de markt brengt. In de loop van de middag zat de stemming er al goed in. Het Tsantalis-territorium leek meer op een café dan een beursstand. Keiharde Griekse muziek en veel luidruchtige wijn drinkende mannen. De geblondeerde, hooggehakte Griekse dames met teveel make-up waren inmiddels ook aangeschoven. Ook bij de stand van Porto Carras werd zo te zien meer gedronken dan geproefd. De vertegenwoordigers van het water van Malamatinas keken wat beteuterd toe.
9 maart 2009