Dorpsfeest in Alykí, Páros

Vanavond is er feest in Alykí. Het is 14 september en op die dag wordt ‘het feest van het heilige kruis’ gevierd. Dansgroepen en musici uit alle delen van het land zijn hierheen gekomen, naar dit kleine dorpje aan zee op het eiland Páros. Groepen uit Macedonië, Thracië, Samos, Kreta en ook van Páros zelf. De plaatselijke bevolking en de weinige toeristen die nu – half september – nog op dit deel van het eiland zijn, hebben zich verzameld op het breedste stuk van de boulevard. Daar is een groot podium gemaakt en er zijn een paar honderd stoelen klaargezet voor alle bezoekers. De hele avond kan iedereen gratis wijn en raki halen, geschonken in plastic bekertjes. Complete families schuiven aan. De allerkleinsten gaan naar voren en dansen mee. De rest van de bezoekers zit vrij rustig het spektakel te aanschouwen. De Kretenzers zijn het meest spectaculair met hun typische PentozaliSoustaSigano en Maleviziotis-dansen.

Na afloop hebben we een uitgebreid diner op het terras van een taverne een stukje verderop op de boulevard. Estiatório/psarotavérna Alykí serveert goed eten. Alle dansers en musici komen even later ook. Ze schuiven met z’n allen aan in de grote eetzaal en voeren daar af en toe spontaan nog een dans op, zonder toeschouwers nu.

Het is zo’n avond waarop onverwacht veel gebeurt. Een paar mensen verlaten om onverklaarbare redenen boos de tafel. Ik heb aan een klein tafeltje een interessant gesprek met gids Dimitris over politiek en economie en leer veel over het groeiende rechtsextremisme en de toenemende steun aan de Gouden Dageraad. Een plaatselijke journalist komt even later langs en vraagt ons om een interview. Hij maakt opnames van ons, ‘de Nederlandse journalisten’, die later zullen worden uitgezonden op de lokale tv.

En dan is er nog Dimitris Calandris, een alleraardigste 76-jarige inwoner van Alykí, die ook nog aanschuift. Hij heeft afgelopen zomer een boek gepubliceerd onder de titel Getting to understand the Greeks en biedt een paar exemplaren aan.
 Met een klein groepje praten we nog lang na bij een van de kleinere strandtenten aan de andere kant van de baai, bij Akrogiali. Blote tenen in het zand, wijn op tafel, de tijd vergetend. De baai is compleet verlaten als we naar onze studio’s in Hotel Narges lopen.
Meer info:
 www.alykitavern.comwww.narges.gr

13 december 2012