Een huis in Aghios Adrianos bij Nafplio.

* 28 mei 2018 *

“In Nafplio is altijd beweging”.

Een paar maanden geleden zag ik de documentaire ‘Ultra’ van de Hongaarse regisseur Balász Simonyi. In de film worden sporters gevolgd die meedoen aan een fascinerende wedstrijd: de Spartathlon. Deze atletiekwedstrijd wordt ieder jaar op de laatste vrijdag van september in Griekenland gehouden. Niet heel bijzonder misschien, totdat je je realiseert dat deze tocht – van Athene naar Sparta – maar liefst 246 kilometer behelst. En dat die enorme afstand voor iedere deelnemer binnen 36 uur volbracht moet worden. De regisseur volgt een aantal deelnemers op de voet, en probeert te achterhalen wat hun drijfveren zijn bij hun pogingen deze extreme krachtsinspanning te volbrengen.

De sporters rennen vanuit Athene westwaarts langs de kust van de Golf van Megara, steken over naar de Peloponnessos bij het Kanaal van Korinthe, rennen door de prachtige wijnstreek Nemea, ronden de stad Tripoli en zetten hun tocht verder zuidwaarts voort naar de stad Sparta. Atleten uit de hele wereld doen aan deze lange tocht mee. De beste lopers rennen deze afstand binnen een etmaal. De absolute kampioen – de Griek Yannis Kouros – deed het in 1984 zelfs in de onvoorstelbare tijd van 20.25 uur.

Eind januari had ik een gesprek met de Vlaming Jan Vandendriessche. Hij vertelde me dat ook hij jarenlang mee heeft gedaan aan deze tak van sport, de zgn. ultraloop. “Hoe is dat zo gekomen?” vraag ik hem. En dan vertelt Jan. Hij begon in de jaren ’90 met atletiek. Hij bleek het goed te kunnen, hij had er plezier in, en ging dus door met rennen. Hij breidde zijn afstanden uit, trainde niet lang daarna voor marathons, liep deze ook succesvol uit en zo ging het in rap tempo verder. Al in 1995 werd hij Belgisch kampioen op de 100 kilometer. Jan zette zijn passie voort en nam in de periode 1991-2003 deel aan vele wedstrijden wereldwijd, werd uiteindelijk maar liefst vijfmaal Belgisch kampioen op de 100 kilometer en ook behaalde hij steengoede resultaten op diverse EK’s en WK’s.

Je zou denken dat je voor een dergelijke sport-loopbaan fulltime bezig bent, maar dat blijkt in Jan’s geval iets anders in elkaar te steken. Hij zag in diezelfde periode van zijn leven ook nog kans te studeren en zette in 1984 in West-Vlaanderen een inmiddels zeer succesvolle praktijk als fysiotherapeut op. 

Inmiddels zijn we heel wat jaren verder, maar Jan kan de sport van de ultra-run begrijpelijkerwijze niet loslaten. Sinds 2004 is hij verbonden aan de IAU, de International Association of Ultrarunners, een organisatie die wereldwijd ultra-runs organiseert. Jan is er als Director of Organisations & Labelling druk mee, en ook is hij lid van de medisch commissie en fungeert hij als jurylid bij vele wedstrijden. In 2006 kwam hij in die hoedanigheid voor het eerst bij de fameuze Spartathlon in Griekenland terecht.

Hij was op slag gecharmeerd van het land, en met name de streek rond Nafplio op de Peloponnessos viel in de smaak. In de loop der jaren leidde het jury-werk voor de IAU en de vele contacten die hij daardoor in Griekenland kreeg, ertoe dat Jan zo’n drie keer per jaar in dit deel Griekenland verbleef. En zo ontstond geleidelijk het idee hier op zoek te gaan naar een vakantiehuis voor hem en zijn vrouw Katrien.

Zou de symboliek van de verschillende legendes van de Griekse lange afstandslopers in de oudheid een rol hebben gespeeld bij het feit dat Jan zich hier in deze regio zo goed voelt? Wie zal het zeggen.

Volgens een Griekse legende zou een soldaat tijdens de 1ePerzische Oorlog van het slagveld in Marathon (490 voor Christus) naar Athene zijn gesneld – een afstand van 35 km – om het nieuws van de overwinning van de Atheners op de Perzen te melden. De historicus Herodotos beweerde dat dit iets anders verliep: een soldaat werd een paar dagen voor de slag in Athene rennend naar Sparta gestuurd om hulp te vragen. De Spartanen gingen niet in op het Atheense verzoek en de soldaat rende weer terug naar Athene, een tocht van in totaal bijna 500 kilometer. Zo is de term ‘marathon’ in de wereld gekomen en dit verhaal ligt ook ten grondslag aan de hedendaagse wedstrijd Spartathlon.

Nafplio is een prachtig stadje aan de kust, aan de oostkant van de Peloponnessos, legt Jan mij enthousiast uit. Het is niet zomaar een stadje; het ligt in de streek die als eerste werd veroverd op de Turken in de onafhankelijkheidsstrijd begin 19eeeuw en werd zelfs aangewezen als eerste hoofdstad van het onafhankelijk Griekenland in 1829. Athene was destijds nog onderdeel van het Ottomaanse rijk en het zou nog een paar jaar duren voordat ook dat gebied was bevrijd. De eerste koning van Griekenland, de Beierse Otto I, kwam bij Nafplio aan land en woonde hier een aantal jaren voordat hij naar de nieuwe hoofdstad Athene verhuisde.

In het centrum van de kleine stad is nog steeds te zien dat Nafplio ooit belangrijk was. Het Venetiaanse fort Palamidi, de grote pleinen, de vele statige panden uit de periode dat het bestuur van het land hier zetelde, de Venetiaanse gevangenis Bourtzi; dat alles ademt nog steeds de grandeur van een bijzonder verleden uit.

Behalve de bijzondere architectuur en historie, is ook de sfeer in de stad erg prettig, legt Jan uit. Er zijn vele mooie pleinen met terrassen, café’s en restaurants, waar de inwoners vaak te vinden zijn. Want dat is ook wel een van de charmes van Nafplio en de directe omgeving; het is er niet zo toeristisch. “Het is geen dode stad buiten het seizoen. Hier is altijd beweging, ook hartje winter is er hier leven in de brouwerij”. En nog iets heel opmerkelijks, voegt hij eraan toe: het is er zo schoon en opgeruimd.

Net buiten Nafplio, iets verder landinwaarts op de weg naar Epidaurus, bij het kleine dorp Aghios Adrianos, vonden Jan en Katrien vorig jaar hun droomplek. Het is een vrijstaand huis met een zwembad en een grote tuin vol fruit- en olijfbomen. “Deze winter hebben we voor het eerst de olijven geoogst. Geweldig! We hebben nu zo’n 75 liter eigen olijfolie”.

Het afgelopen jaar is het echtpaar druk bezig geweest het huis, dat uit de jaren ’80 stamt, te renoveren en naar hun smaak te veranderen. Die fase is nu bijna afgerond en binnenkort kunnen ze gasten ontvangen en kan het genieten én verder verkennen van de pracht van de Peloponnessos echt beginnen.

Als ik tot slot vraag of ze het huis hebben gekocht van Grieken of buitenlanders, is het even stil. “Ja, zegt Jan, “dat is heel bijzonder. De vorige eigenaar is een Griek, en hij bleek een korte afstandsloper te zijn, in Griekenland heel bekend, hij heeft zelfs meegedaan aan de Olympische Spelen van Rome.”

Dit artikel is verschenen in het lente-nummer 2018 van Griekenland Magazine.